In dit fotografieproject brengen we de gezichten achter het label in beeld om stigma's rondom neurodivergentie te doorbreken. Door krachtige spontane portretten en persoonlijke verhalen in beeld te brengen zetten we neurodivergente mensen in de spotlight, met als doel het vervangen van stereotypes door begrip en bewondering.

Met een positieve benadering tonen we de schoonheid van diversiteit en laten we zien dat neurodivergentie geen beperking is, maar een kracht die ons uniek maakt. Dit project is niet alleen een visueel eerbetoon, maar ook een uitnodiging om anders te kijken en samen een wereld te maken waar iedereen gezien wordt zoals hij of zij werkelijk is.

Dit project biedt een inspirerend concept dat creativiteit, inzicht en zelfvertrouwen op unieke wijze samenbrengt.

Mijn naam is Marjolijn Tenge, fotograaf en bedenker van dit concept. Eind 2024, op mijn 25e, kreeg ik de diagnose ADHD. Dyslexie was al sinds mijn kindertijd bekend, maar deze nieuwe diagnose bracht vooral vragen en kritiek met zich mee. "Waarom zou je jezelf nóg een label geven?" "Je maakt het alleen maar moeilijker." "Er verandert toch niets?" "Er is toch niks mis met je?"

Maar voor mij voelde het anders. Die diagnose was geen stempel, geen excuus. Het gaf me inzicht in wie ik ben, hoe mijn hoofd werkt en waarom sommige dingen moeiteloos gaan terwijl andere als los zand tussen mijn vingers glippen.

In een tijd waarin het krijgen van een diagnose al een uitdaging op zich is, maken dit soort opmerkingen het proces nóg zwaarder. Toch was het voor mij een essentiële stap om mijn sterke en zwakke punten te herkennen en mezelf beter te begrijpen.

Door gesprekken met anderen ontdekte ik dat ik niet de enige was die zich zo voelde. Zoveel mensen lopen tegen onbegrip aan. Dat raakte me. En zoals ik wel vaker doe wanneer iets me raakt, probeer ik een manier te vinden om dat om te zetten in beeld, dus pakte ik mijn camera.

Dit project is mijn manier om woorden te geven aan wat soms moeilijk uit te leggen is. Dit is een eerbetoon aan mijn eigen reis, aan het accepteren van wie ik ben en het overwinnen van mijn uitdagingen. Maar het is ook een manier om anderen te laten zien dat ze niet alleen zijn.

Want ja, er is niks ‘mis’ met mij. Maar er is ook niks mis met het willen begrijpen van jezelf.

Neurodivergentie betekent dat het brein op een andere manier werkt dan wat als 'typisch' wordt gezien. Dit kan zich uiten in unieke denkpatronen, manier van leren, voelen en omgaan met de wereld. Bekende vormen van neurodivergentie zijn ADHD, autisme, dyslexie, dyspraxie en hoogbegaafdheid.

In plaats van te denken in termen van ‘normaal’ of ‘afwijkend’, gaat neurodivergentie over diversiteit—net zoals mensen verschillende huidskleuren of persoonlijkheden hebben. Deze verschillen maken ons juist creatief, innovatief en uniek.

Door te begrijpen dat niet iedereen hetzelfde denkt, kunnen we beter omgaan met elkaar, meer ruimte creëren voor diversiteit en talenten optimaal benutten. Neurodiversiteit helpt ons nieuwe perspectieven te waarderen en samen een inclusieve maatschappij te bouwen.